بیابان را,سراسرمه گرفته ست

چراغ قریه پنهان است

موجی گرم درخون بیابان است

بیابان,خسته

     لب بسته

     نفس بشکسته

           درهذیان گرم مه عرق می ریزدش آهسته از

                                                           هربند

                                                                     "احمدشاملو"

تو می ایی این جمله را باد خزان گفت ودلم را بهاری کرد.تو می ایی ومن عاشقانه منتظر امدنت هستم وجاده های گذرگاه تو را با اینه ای به رنگ عشق تزئین می کنم.چراغ هایی از محبت را به تن درختان سرو این جاده می بندم تا ازدوردست ها بتوانم نظاره گرسایه وجودت شوم وبه سوی تو بیایم وقلبم را که چند صباحی است منتظرتوست تحفه راهت کنم .

یا مهدی!هم اکنون که وجودم را تسخیر کرده ای هرروز وهرروزدرفراق تو می سوزم اما تو همچنان برایم همان سپید هدایتگری هستی که روشنایی صبحدم را مژده می دهی.تو برایم هنوز بهترین حضورهستی در زیباترین قاب دنیا.

ماهروی من!تو که نیستی روزها را به هم پیوند می زنم وسال ها را می شمارم .سالهاست که در انتظار تو به گذرکند زمان چشم دوخته ام .سال هاست که باغم ندیدنت انس گرفته ام .تمام شب ها با خیال تو در کوچه باغ انتظار پرسه می زنم .خسته می شوم از سکوت تکراری شب های دل تنگی .خسته می شوم از شکستن اینه وجودزیراوارانتظار.

تو ای سپید لحظه های قشنگ وای فانوس شب های ظلمات زندگی ,باز ای وبا بودنت شادی را مهمان وجود خسته ام کن.